Heii:) und härzlech wiukomme zu mim erschte Blog-Iitrag über mini Reis, wo mi während drü Mönet dür verschideni Länder in Nordeuropa wird füere - gnauers chunnt de Stück für Stück;)
Am Aabe vom 1. August het mini Reis gstartet, und zwar mit 10 Stund imne überfüute Nachtzug, wo immer wider luthaus isch verkündet worde, dass das ja gar nid gieng, dass me hie nid dr gwünscht Fenschterplatz becho het. Was im Zämehang mit däne Umständ ou gar nid gange isch, isch schlafe – immerhin chani darum vo dere erschte Nacht nid behoupte, dZyt sig viu zschnäu verfloge. Aber nach es paar gfüute Jahr (bi dürwachte Nächt isch mini inneri Uhr aube chli subjektiv verfärbt) het z erschte Morgeliecht zSchwarz am Himmu abglöst und dWuuche violett agmalet. Ds isch bi jedere vo mine - zuegäbenerwiis no nid so vile - Nachtzug-Erfahrige bis iz zbeschtä gsi: Dr Sunneufgang. DLandschaft wo verbiiruuscht erwacht zum Läbe, graui Schliere verwandle sech zu Farbe und nöji Energie sickeret i mi ine, i cha scho fasch z'warme Kafi schmöcke, woni nachem Aacho am Bahnhof choufe und gnüsslech schlürfe.
Eine vo mine erschte Iidrück in Amsterdam si, nid überraschend, dVelos gsi. Unzähligi vo ine bewege sech in unufhautsame Ström dür dStadt, uf breite Velostreife, woni leider bis zum Schluss nie zueverlässig aus söligi erkennt ha. Ds chönnt dr Grund für di vile Fasch-Zämestöss si, wos gäh het – a dere Steu muesi mi äue bi aune Velofahrer in Amsterdam entschuudige. Vorauem nachdem i natürlech ou no seuber mitem Mietvelo dür dSTadt düset bi: Dr Veloverchehr isch scho gnue, ehm, «lebendig», ohni dass verplanti Fuessgänger ohni Warnig vor eim düreloufe, odr no schlimmer, das wo ig immer gmacht ha, ahnigslos mits druf stah blibe. Vilech isch me sech di Konditione bim Velofahre aus IIheimische ire Stadt vou Touriste ou eifach gwöhnt - ig aus genau sone Tourist ha dergäge e nöji Erfahrig dörfe mache.
Us dene Gründ ischs ner bi mir ou es simpus Velo worde woni gmietet ha, statt dr uursprüngleche Iigäbig vo mir und ere Fründin, mir chönnte ja es Tandem-Velo näh; ds wär sicher luschtig. Dr Maa vor Velovermietig het rächt besorgt gwirkt (um üs oder sis Velo? Mir wüsses nid) und vorgschlage, mir söues zersch mau usprobiere. T<rotz mim säubschtbewusste und grossspurige «We’ll be fine.» Hm, ja, wiemes nimmt.
Scho zUfstige het nid bsunders elegant usgseh, aber i gloub es si üsi unkontrollierte Schlangelinie und missglückte Stür-Versüech gsi, wo üs zimlech schnäu vo üsere Idee abbracht hei. Mir si ner aber sehr zfride gsi mit üsne stinknormale Velos, wiu in Amsterdam Velofahre isch es Erlebnis an sich. Fahrtwind ide Haar, wunderschöni Strassezüg flüge verbi, Grüsch und Düft si für es paar Sekunde da, ner grad wider weg - und wenn eim längwilig wird, louft sicher baud wider ä vertröimte Fuessgänger vordrah.
Statt usverseä mitemne unzähmte Tandem imne Kanau zlande, hei mir üs entschide, mau amene Aabe dKanäu vo Amsterdam mitere Boottour z’erkunde. Vo dere verzeue dFotis meh aus ig mit Wort chönnt – Wasser und Liecht in Kombination findi eifach immer öpis ungloublech faszinierends. Ds warme Liecht vo de Latärne spieglet sech uf dr bewegte Wasseroberflächi und wird dert zumne lebändige Aquarell, wi flüssigs Goud wo sech mit dä Wäue vermischt, oder wi ganz viu angeri poetischi Vergliiche woni hie chönnt mache, würdi mi nid zrügghaute.
Zudem isch üs während dr Bootfahrt dEhr vonere Begegnig mit de tanzende Hüser vo Amsterdam zuteil worde, di gseht me ou bide Fotis (di schiefe Hüser), wobi i gfunde ha, dass wemä zum Tanze nur mues dastah und schräg usgseh, chönnti eigentlech o mau wider e Versuech waage.
Aber füre Moment hani mi mit gmüetlechere Aktivitäte begnüegt (mini Füess hei vom vile Loufe und Rucksack schleppe scho gnue wehtah) und bi ganz viune härzigi Cafés ä Stop iigleit zum es Latte Macchiato trinke. Schliesslech hani ja Ferie - zwar uf unbestimmti Zyt, aber für es paar Kafis sötts hoffentlech no lang länge.
Hie iz aber di aakündigte Fotis und bis glii;)
Komentar